''Krzyk''

Płynne przejście z błogiego spokoju w emocji żar...
Wypowiedzenie wojny wszelakim przeciwnością...
Oto jest właśnie krzyku czar...
Pozwala dym z płuc uwolnić, wygrać ze zbędną złością... 

Lepiej wyciągnąć z gardła tę plątaninę myśli...
Niż dusić ją w sobie, aby zgniła w cierpieniu...
Niech stanowczy głos swą klatkę opuści...
Wykrzyczę wszystko w oka mgnieniu...

Wodospad myśli uderza w ludzi nieświadomych...
Obala stereotypy i fałszywe racje...
Nie należy pochwalać przemyśleń tłumionych...
Dla tych odważnych zasłużone owacje...

Wykrzyczę wszystko co leży na sercu...
Zbezczeszczonym, połamanym i krwawiącym...
Stanę na posępnym, mrocznym kobiercu...
Aby wypluć potok słów gorący...

Wyzionę zimnego ducha jeśli będzie trzeba... 
Wyrzucę to z siebie raz a dobrze na zawsze...
W rytm groźnych wibracji wszystko wyśpiewam...
Olejem z mych myśli was namaszczę...

Otwórzcie umysły na moje przesłanie...
Wysłuchajcie tego co chcę wam przekazać...
Wiem, że nie ma sensu o słuchaczy błaganie...
Niech słucha ten kto uwagą potrafi się wykazać...



Gifza