07

Opadam z sił, cicho, najciszej.

Bezszelestnie osuwam się...

Na przeznaczenia pętli wiszę.

Do podłogi przytulam się...

Wsłuchuję się w tą ponurą ciszę...

Ciało przeszywa zimny dreszcz.

Odgłosu stóp, niczego nie słyszę...

Na ziemię rozlewa się potok łez...

W duszy bardzo głośno krzyczę...

Nikt nie słyszy, nikt oprócz mnie...

Na zewnątrz z uśmiechem milczę...

Byleby tylko nikt nie dowiedział się...

Na pomoc od nikogo nie liczę...

Umieram w środku, koniec już.

Każdy oddech boli bardziej...

W kieszeni się rozkłada nóż...

Nie wytrzymam, oddycham rzadziej...

Moje ciało okrywa mróz...